|
Po utracie zęba stopniowo dochodzi do resorpcji zaniku tkanek: kości i dziąsła. Szybkość i rozmiar zaniku tkanek uzależnione są od predyspozycji pacjenta ale również od czynników zewnętrznych. Negatywny wpływ na zachowanie tkanek może mieć np.: uraz w wyniku którego doszło do utraty zęba , złamanie lub utrata kości podczas usuwania zęba, ucisk protezy ruchomej. Długoterminowe funkcjonowanie implantu zależy min. od odpowiedniej grubości tkanki kostnej otaczającej wszczep. Przyjmuje się, że minimalna grubość tkanki kostnej wokół implantu to 1mm. W sytuacji gdy podczas implantacji dochodzi do obnażenia gwintu lub tkanka pokrywająca śrubę jest zbyt cienka należy odbudować odpowiednią bazę kostną. Rodzaj użytej techniki regeneracji kości zależy od rodzaju defektu kostnego. W sytuacji gdy ubytek kości nie jest rozległy można połączyć zabieg implantacji z odbudową kostną. Prosta odbudowa kostna wiąże się z uzupełnieniem defektu materiałem przeszczepowym (kość własna, materiały kościozastępcze), który często osłania się specjalną błoną-membraną. W sytuacji gdy defekt kostny jest bardziej rozległy niekiedy jest potrzebna nawet rozległa rekonstrukcja tkanki kostnej poprzedzająca właściwy zabieg implantacji. Przy większych rekonstrukcjach kości materiałem przeszczepowym często jest bloczek kostny pobrany z innej okolicy pacjenta niż właściwy zabieg (broda, kąt żuchwy, biodro).
Odbudowa kości z jednoczesną implantacją w miejscu górnej jedynki.
|
